SUSARAK ANLAŞMAK

"Çok şey vardı anlatılacak. O yüzden sustum. Birini söylesem diğeri yarım kalacaktı. Sen duydun mu sustuklarımı?"

  demiş Oğuz Atay. Şu zamanda susarak anlaşabilen kimse kalmadı. Herkes illaki konuşuyor. Bıraktım konuşmayı herkes bağırıyor. Kimse artık sessizce oturamıyor. Sessizlik sanki insanlara batıyormuş gibi geliyor. Sanki susamazlarmış gibi sürekli konuşuyor insanlar.

  Kimse susarak anlaşamıyor. Hatta susmayı geçtim, artık kimse konuşarak da anlaşamıyor. Kimse kimseyi dinlemiyor çünkü. Kimin ne anlattığı kimsenin umrunda değil. Herkes sadece kendini düşünüyor sanki. Kimse kendinden başkasını umursamıyor. Gerçek anlamda...

  Kendimden yola çıkarsam; beni sustuğumda anlamayan kimseye kendimi anlatmaya çalışmıyorum ben. Çünkü herkese kendini tekrar tekrar anlatmaya çalışmak çok yorucu. İsteyen istediği gibi tanıyabilir beni. Hatta isterseniz yanlış da tanıyabilirsiniz. Doğruyu bir ben bileyim, bir de umursadığım birkaç insan... Yeter de artar bile.

  Artık sadece susarak anlaşabildiğim insanlar kalsın istiyorum etrafımda. Kendimi insanlıktan soyutlayıp sadece bu insanlarla görüşmek istitorum. Gereksiz herkesi hayatımdan çıkarmak istiyorum. Artık ölene kadar insan yüzü görmek istemiyorum. Ya da akıl hastanesine yatırılıp sadece koğuşumdaki insanları görmek istiyorum.