GECE

  Eskide kalan bir insanı özlemek kadar saçma bir duygu yok. Eskide kalmış işte, geçmiş gitmiş. Niye özlüyorum? İnanın ben de bilmiyorum. Gecenin bir yarısında, hiçbir neden yok iken geçmişin silik gölgesinden bir karakteri özlüyorum.
   
  Geçmişin silüetleri, hep geceleri aklıma musallat olur zaten. Ne oluyorsa gecenin o meçhul karanlığında oluyor zaten. Günün sonunda geceyle baş başa kalan herkesi bir hüzün kaplar. Kimini yarının hüznü kaplar, kimini bugünün hüznü, kimini dünün...

  İşte bu gece de beni dünün hüznü kapladı. Geceyle baş başa kalmışken, kağıt ve kalemime sığındım. Gecenin karanlığında, geçmişin silüetlerinden beni yine en yakın dostlarım kağıt ve kalem kurtardı. Her zaman yaptıkları gibi...

  Yine de geceyi, gündüze yeğlerim. En azından gece, kusurları örterek her şeyi mükemmel yapma yetisine sahip. Gün ışığında ortaya çıkan her kusuru gecenin karanlığı örtüyor. Gece güzel, gece karanlık, gece çılgın-hüzünlü...

"oysa gece tam yarısıdır bir günün

  ve daha güçlüdür gündüzden"       

 /Turgut UYAR/