BİRTAKIM DÜŞÜNCELER

  Bazen düşüncelerimin, benim düşüncem olup olmadığını düşünüyorum. Böyle zamanlarda aklımdan geçen her düşünceyi sorgulamaya eğilimim oluyor. Sonra düşüncenin kaynağını bulmaya çalışıyorum, düşüncenin nasıl ortaya çıktığını...

  Düşünce kendime aitse ne âlâ ama eğer o düşüncenin kendim kaynaklı olmadığını, bir akıl virüsü kaynaklı olduğunu anlarsam o düşünceden ani bir şekilde soğuyorum. Bu düşünceyi kendi içimde çürütünce doğal olarak yeni fikirler arayışına çıkıyorum ve olabildiğince hiç kimsenin etkisi altında kalmadan yeni bir düşünceye, kendi düşünceme yönelmeye çalışıyorum. Eğer bunu başaramazsam bütün bunları tekrar yapıyorum ve bu beni düşünce dünyamda bir adım geriye atıyor.

  Bu nedenle genelde kendi düşüncelerimi bulmaya çalışırken seçici davranıyor ve bunun üzerine çok zaman harcıyorum. Ve bu düşünsel tavır beni zihinsel olarak çok yoruyor.

  Bazen de o kadar çok sorguluyorum ki, kendi fikirlerim dahi bana bir akıl virüsüymüş gibi geliyor. Kafamın içinde verdiğim savaşlar yüzünden bazen kendim bile olamıyorum. Bu da beni daha çok düşünmeye itiyor. Anlayacağınız, kafamın içindeki savaşlar bir türlü son bulmuyor.