ARTA KALANLAR

Herkesin kendisine geçmişteki bir acıyı, bir mutluluğu, yani kısaca bir anıyı hatırlatacak, her zaman yanında taşıdığı bir objesi vardır, insanı geçmişin tozlu sayfalarında gezdiren. Bir takı, bir kitap ya da bir fotoğraf. Bir şekilde sizi terk etmiş insanların anısını taşıyan bu objeler lanetlidir bir nevi. Hayalet gibi peşinizde taşırsınız sanki anıları. Bilerek ve isteyerek...

Giden insanın varlığını hissetmek için taşırsınız. Acıyı tekrar tekrar zihninizde canlandırmak için, o acıyı unutmamak için...

Bir gün mutlaka alışılır yokluğuna lâkin ne kadar alışılırsa alışılsın geçmez acısı. Aslında o kişinin yokluğuna değil, ardında bıraktığı acıya alışırsınız. Zira yeterince severseniz, kimsenin yokluğu alışılacak gibi değildir. Belki de bana öyle geliyordur ama bazı insanların yeri hiç dolmuyor. Sevdiklerim keşke hiç gitmeseler, keşke hiç ölmeseler.